Pandemide İhtiyacımız

 

Covid-19 olarak adlandırılan salgın, birey ve toplumları çok boyutlu etkilemeye devam etmektedir.

Psikiyatrist Prof. Dr. Nevzat Tarhan, yapmış olduğu açıklamalarda, insanların pandemi döneminde eve kapanmasıyla sosyal ve hatta psikolojik izolasyonun oluştuğu ve bunun kişiler arasında uzaklaşma, yabancılaşma, içe kapanma ve dolayısıyla tartışmalarla sonuçlandığına işaret etmektedir. Yazar, iletişimde ses tonlarının yükseldiğini, aile içi tartışmalar yaşandığını, aile içi şiddete varan olaylar yaşanmaya başlandığını ve tüm bu yaşananların aile içerisindeki krizin uzantıları olduğunu belirtmektedir. (Tarhan, 2020).

Tarhan’ın açıklamalarını gerek etrafımızdaki insanların yaşadıkları sorunları dinlerken gerek kendi aile içi yaşadığımı sorunları düşündüğümde çok doğru buluyorum. Anne ve baba olarak çalışma şeklimiz ve sosyal hayatımızın değişimini Karaca’nın oyunlarını gözlemleyerek anlıyorum. Oyunlarında sürekli   ya telefonla konuşuyor ya da bilgisayar başında toplantıdayım diyor. Evin içinde hep birlikte olduğumuz zamanlar da bile evde saatlerce yalnız kalıyor.

Pandemi sürecinde aile içi görev ve sorumluluklarımızın yenilerine adapte olamamak, aile içi tartışmaları peşinde getiriyor. Problemlerle baş etmenin en temel yolu çok sık kullanmasak da güvenli ve açık iletişimi kurmak. Biz aile olarak bu süreçle baş etmek ve herkesin ruh sağlığı için yenilenmiş görev ve sorumluluklarımızı belirlemek oldu.

Pandemi süreci ile ne kadar yaşayacağımızda belli değil. Çocuklarımızın evde yalnızlaşmasını engellemek için çalışma programlarımızı düzenledik. Ve en önemlisi aile de yaşayan tüm bireylerin birlikte vakit geçirmesi konusunda planlamalar yaptık. Günde 30 dakika ailecek vakit geçirebilirsek, pandemiden daha az hasar almış bireyler yetiştirmiş olabiliriz.